YENGEÇ İLE TOSBAĞA'NIN DEVAMI....

Bizim yan gezen yengeç aslında

Dürüst değilmiş, kötülük varmış aklında.

Sırf kendisinin olsun istiyormuş buğdayın hepsi

Aklından  bin bir düzen kuruyormuş gizli gizli.

Yengeç hemen davranmış, kurnaz ya,

“Gel bir yarışa tutuşalım,” demiş tosbağaya.

“Başlayalım koşmaya dere kenarından,

Yanına önce kim varırsa buğdayların,

Onun olsun topladığımız  ürünün hepsi.”

Söylerken bunları, yengecin aklında varmış elbette bir fikri.

Bu öneriyi kabul etmiş tosbağa da.

Böylece karar vermişler ertesi sabah yarışı yapmaya.

Yengeç vakit geçirmeden koşmuş tilki kardeşe,

Amacı, onu da alet etmekmiş kötü niyetine.

“Bak Tilki Kardeş,” demiş, başlamış anlatmaya,

“Aklın yatar da yardım edersen eğer bana,

Sana iki besili tavuk benden.

Yapacağın iş de zor değil zaten.

Başlayacağımız zaman biz bu yarışa,

Sen de bulunacaksın derenin kenarında.

Sanki seyretmeye gelmişsin gibi merak edip de

Dikilip duracaksın derenin dibinde.

Kuyruğunu bir savurursun yarış başlayınca,

Ben de bir zıplar, yapışır kalırım kuyruğuna.

Sonra yine merak ediyormuş gibi varırsın bitiş yerine bir koşu

Ben de kuyruğuna gizlenmiş yaklaşmış olurum buğdaya doğru.

Atlarım orada kuyruğundan aşağı, yarışı da kazanmış olurum.

Sana, demiş olduğum gibi, iki tavuk olsun borcum.”

Tilki kardeş tavukları duyunca zaten

Yengecin önerisini kabul etmiş hemen.

Ertesi sabah yarış yerine gelmiş hepsi,

Hem tosbağa, hem yengeç, hem de tilki.

Yengeç, çok kurnaz ya güya, dönmüş tosbağaya

“Bak tosbağa kardeş,” demiş, numaradan başlamış anlatmaya,

“Düşündüm de içime sinmeyecek bu iş benim,

En doğrusu sana bir avans vermeliyim.

Yok yok, ısrar etme önce sen koyul yola,

Ben ardından başlarım nasılsa yarışa.”

“Tamam,” demiş tosbağa gülerek, “olur.”

Yola koyulmuş hemen tıngır mıngır.

Tabii yengecin amacı başka,

Görünmeden binmekmiş tilkinin kuyruğuna.

Bu arada, bizim tosbağa bir gün önce

Gitmişmiş kuzeni tosbağanın yanına zekice.

Demiş, “Şu benim komşum var ya kuzenim,

Yine aklından fesatlıklar geçiriyor eminim.

Aklınca beni kandırarak

Tüm buğdayı kendine alacak.

İyi bir komşumdur aslında

Birlikte yaşadık yıllarca.

Onun bu fesatlıklarına öyle üzülüyorum ki

Bir ders verirsek aklı başına gelir belki.

Biz yarın, yarışa başlamadan önce,

Sen gidip buğday yığınına saklan, gizlice.

Yarış başlayınca da çıkıp buğdayların içinden

Başlarsın buğdayları ölçmeye hemen.

Sanki sen, sen değil benmişsin de

Yarışı bitirmişsin vaktinden önce.

Yengeç kardeş beni geçerek yapıp hilesini

Varış yerine yaklaşınca, uzaktan görünce seni,

Bırak önce şöyle bir telaşlansın,

Ah edip yansın yakılsın.

Biz  de o zaman gerçeği söyleriz ona,

Komşularımızı aldatmanın daleverayla,

Ne ayıp, ne kötü bir şey olduğunu görür,

Kendisi düşünce başka bir tuzağa, aklı başına gelir.

Sonra da ürünü kardeş payı ederiz gerçekten

Böylece herkes, hakkına düşeni alır kendi emeğinden.”

Anlaşmış iki tosbağa kafadar böylece

Düzenlerini kurmuşlar bir gece önce.

Neyse, biz dönelim sabahki yarışa:

Gözden kaybolur olmaz tosbağa,

Yengeç atlamış kuyruğuna tilkinin,

Tosbağa da gizlenmiş dibine bir dikenin.

Tilki bir koşu gitmiş bitiş yerine,

Aman Tanrım, ne görsünler bir de!

Şu uzakta buğdayların tam üstünde, tartı elinde

Ölçüp duran değil mi bizim tosbağa? Gayet rahat hem de!

Tilki ile yengeç şaşkınlıktan

Konuşamamış, düşünememiş bile bir an.

Derken, açlıktan midesi guruldayan Tilki kardeş çok sinirlenmiş,

“Ah gitti bizim iki tavuk, yine mi aç kaldım şimdi ben,” demiş.

Öyle kızmış, öyle kızmış ki yengece

Kuyruğunu vurmuş koca bir çınarın gövdesine.

Zavallı yengeç düşmüş yere olup paramparça

Aç gözlü olmanın cezasını ödemiş fazlasıyla.

Ama sadece iyi niyetle komşusuna bir ders verip

Ona doğru ile eğriyi gösterip

Sonra da kardeş payı ederek buğdayları

Mutlu bir yaşam sürmek olan amacı

Tosbağaya kalmış ürünün tümü,

O da, hayatı boyunca amaç edinmiş hep dürüstlüğü.

Günümüz çocuk edebiyatını düşününce, şu yukarıda aktarmış olduğum masalın artık yazılmayacağını fark ettim.  Muhtemelen editörler masalın şiddet içerdiğini düşünecektir.  Yengecin parçalanıp ölmesi, tosbağanın komşusunun ölümüne üzülmeden hayatına devam etmesi vs.  Bunlar törpülenecektir. Galiba artık masal dinlemenin adabını unuttuk.  Teferruatlarda kayboluyoruz.  Masalın kendi içindeki mantığını atlıyoruz.  Çocuklarımızı yazılı edebiyatta aşırı korurken çizgi filmlerdeki kafa karıştıran unsurları, şiddeti unutuyoruz.  Hiç kimse çocuklarını televizyonlardaki çizgi filmlerden koruyamaz.  Böyle bir gerçek var.  Ve çocuklar bu filmleri de seyrederek büyüyor.  Ve onları kitaplara tercih ediyor.  Onlardaki şiddet, akıl karıştıran gerçeklik olgusu, terbiyeli kitaplardan daha çok hitap ediyor çocuklara.  Vahşilik insanın doğasında var.  Onu yok saymak değil, onunla başa çıkmayı öğretmek lazım.  Masallar aslında bunu çok güzel yapıyordu.